ரங்க புர விஹாரா

பிருந்தாவன ஸாரங்கா ராகத்தில் அமைந்துள்ள முத்துஸ்வாமி தீக்ஷிதரின் 'ரங்க புர விஹாரா' என்னும் பாடலை இசைக்குயில் M.S. சுப்புலக்ஷ்மியின் குரலில் கேட்டுப்பரவசப்படாதவர் அபூர்வம். அந்த அழகிய பாடலின் பொருளின் அழகை முழுமையாக உணரும் போது அந்தப்பரவசம் பன்மடங்கு அதிகரிப்பது உண்மை.

தீக்ஷிதரின் மொழிப்புலமையும், பக்தி உணர்வும் போட்டி போட்டுக்கொண்டு சொற்கள் வந்து விழும் அழகும், அவை செவிக்கு விருந்தாகும் போதே அறிவுக்கும் ஆனந்தம் அளிக்கும் அற்புதமும், அனுபவித்தால் தான் புரியும். இப்பாடலின் பொருள் முழுவதும் புரியாமலே அதை ரசித்தவர்கள் பொருள் புரிந்து ரசித்துப்பேரானந்தம் பெற வேண்டும் என்னும் ஆசையில் எழுந்தது தான் இந்த முயற்சி. என்னால் இயன்ற வரை அதற்குப்பொருள் கொடுத்திருக்கிறேன். ரசித்து ஆனந்தியுங்கள்!

இந்தப்பாடல் ரங்க நாதருக்காக எழுதப்பட்டதா அல்லது ஸ்ரீரங்கத்தில் உள்ள பட்டாபிராமருக்காக எழுதப்பட்டதா என்பது நிச்சயமாகத்தெரியவில்லை. ராமரும் ரங்க நாதரும் திருமால் தானே! ஆகவே இருவரையும் குறிக்கும் என்று எடுத்துக்கொள்ளலாம்.



 Rangapura Vihara
Ragam: Brindavana Saranga
Talam: Rupakam
Composer: Mutthuswami Dikshitar

Pallavi:

Rangapura Vihara Jaya Kodanda Raamaavataara Raghuvira Sri

Anupallavi:

Angaja Janaka Deva Brndavana Saarangendra Varada Ramanta
Ranga Shyamalaanga Vihanga Turanga Sadayapanga satsanga

Charanam:

Pankajaptakula Jalanidhi Soma Vara Pankaja Mukha Pattabhirama Padha
Pankaja Jitakama Raghurama Vaamaanka Gata Sitavara Vesha
Seshaanka Shayana Bhakta Santhosha Enaankaravinayana Mrudutara bhaasha Aka
Lanka Darpana Kapola Visesha Muni-
Sankata Harana Govinda Venkata Ramana Mukunda
Sankarshana Mula Kanda Sankara Guruguhananda



திருவரங்கத்தில் எழுந்தருளியுள்ளவனே!  கோதண்டத்தை ஏந்தி ராமனாக அவதரித்தவனே! ரகு குலத்தில் தோன்றிய வீரனே!

அங்கஜன் எனப்படும் மன்மதனின் தந்தையே! தேவர் குழாத்தைக்காத்தவனே! கஜேந்திரனுக்கு அருள் பாலித்து வரம் அளித்தவனே! திருமகளின் உள்ளத்தில் வசிப்பவனே! கருநீல வண்ணத்தோனே! கருடனை வாகனமாகக்கொண்டவனே! இரக்கம் நிறைந்தவனே! நல்லோர்களின் கூட்டத்தில் இருப்பவனே!

தாமரையின் நண்பனாகிய சூரியகுலம் என்னும் சமுத்திரத்தை மகிழ்விக்கும் சந்திரனே! சிறந்த தாமரையை ஒத்த முகத்தைப்பெற்றவனே!  தன் தாமரைப்பாதத்தின் அழகால் மன்மதனையும் தோற்கடித்தவனே! ரகு ராமனே! தன் இடது தொடையில் சீதையை அமர்வித்துக்கொண்டபடி சிறந்த தோற்றத்துடன் விளங்குபவனே! ஆதிசேஷனின் மேல் பள்ளி கொண்டவனே! பக்தர்களுக்கு சந்தோஷத்தை அளிப்பவனே! சந்திரனையும் சூரியனையும் இரு கண்களாகப்பெற்றவனே! மென்மையாகப்பேசுபவனே! களங்கமற்ற கண்ணாடி போன்ற விசேஷமான கன்னங்களை உடையவனே! முனிவரின் சங்கடத்தைப்போக்கியவனே! வெங்கடரமணனே! முகுந்தனே! மங்களத்தைஅளிக்கும் மூலப்பொருளே! நன்மையே செய்பவனே! குருகுஹனுக்கு ஆனந்தத்தை அளிப்பவனே!

உனக்கு ஜெயம் உண்டாகட்டும்!



பல்லவி

Rangapura Vihaara -திருவரங்கத்தில் எழுந்தருளியுள்ளவனே!

Jaya - உனக்கு ஜெயம் உண்டாகட்டும்!

Kodanda Raamaavataara - கோதண்டத்தை ஏந்தி ராமனாக அவதரித்தவனே!

Raghuveera - ரகு குலத்தில் தோன்றிய வீரனே!


அனுபல்லவி

Angaja Janaka - அங்கஜன் எனப்படும் மன்மதனின் தந்தையே!

Deva Brndaavana  - தேவர் குழாத்தைக்காத்தவனே!

Saarangendra Varada -கஜேந்திரனுக்கு அருள் பாலித்து வரம் அளித்தவனே!

Ramaantaranga - திருமகளின் உள்ளத்தில் வசிப்பவனே!

Shyamalaanga -கருநீல வண்ணத்தோனே!

Vihanga Turanga - கருடனை வாகனமாகக்கொண்டவனே!

Sadayaapaanga -இரக்கம் நிறைந்தவனே!

satsanga -நல்லோர்களின் கூட்டத்தில் இருப்பவனே!



சரணம்


Pankajaaptakula Jalanidhi Somaa -தாமரையின் நண்பனாகிய சூரியகுலம் என்னும் சமுத்திரத்தை மகிழ்விக்கும் சந்திரனே!

Vara Pankaja Mukha Pattaabhiraamaa - சிறந்த தாமரையை ஒத்த முகத்தைப்பெற்ற பட்டாபிராமனே!

Padha Pankaja Jitakaamaa  - தன் தாமரைப்பாதத்தின் அழகால் மன்மதனையும் தோற்கடித்தவனே!

Raghurama - ரகு ராமனே!

Vaamaanka Gata Seetavara Vaesha - தன் இடது தொடையில் சீதையை அமர்வித்துக்கொண்டபடி சிறந்த தோற்றத்துடன் விளங்குபவனே!

Saeshaanka Shayana - ஆதிசேஷனின் மேல் பள்ளி கொண்டவனே!

Bhakta Santhosha - பக்தர்களுக்கு சந்தோஷத்தை அளிப்பவனே!

Enaanka ravi nayana - சந்திரனையும் சூரியனையும் இரு கண்களாகப்பெற்றவனே!

Mrudu tara bhaasha - மிகவும் மென்மையாகப்பேசுபவனே!

Akalanka Darpana Kapola Visesha -களங்கமற்ற கண்ணாடி போன்ற விசேஷமான கன்னங்களை உடையவனே!

Muni Sankata Harana Govinda - முனிவரின் சங்கடத்தைப்போக்கியவனே!

Venkata Ramana - வெங்கடரமணனே!

Mukunda -முகுந்தனே!

Sankarshana Mula Kanda - மங்களத்தைஅளிக்கும் மூலப்பொருளே!

Sankara - நன்மையே செய்பவனே!

Guruguhananda - குருகுஹனுக்கு ஆனந்தத்தை அளிப்பவனே!



இந்த அருமையான பாடலின் ரசிக்க வேண்டிய விஷயங்கள் ஏராளமாக இருக்கின்றன. அவற்றில் ஒரு சிலவற்றை மட்டும் இங்கு குறிப்பிடுகிறேன்.

தீக்ஷிதரின் சிறப்புகளில் ஒன்று - அவர் தான் உருவாக்கியுள்ள கீர்த்தனத்தில் ராகத்தின் பெயரையும் சாஹித்யத்தில் ஒளித்து வைத்திருப்பார். அந்தப்பெயர் ராகத்தின் பெயராகத்தனித்து விளங்காமல், அந்தக்கீர்த்தனத்துக்கு அழகான பொருளைத்தருவதாக அமையும். இந்தப்பாடல் 'பிருந்தாவன ஸாரங்கா' என்ற ராகத்தில் அமைந்தது. இந்தப்பெயர் -' தேவ ப்ருந்தாவன ஸாரங்கேந்த்ர வரத'' என்ற சொற்றொடரில் வருகிறது. 'தேவ ப்ருந்த' என்றால் தேவர்களின் குழாம். 'ஆவன' என்றால் காப்பவன்.  'ஸாரங்கம்' என்றால் யானை. 'இந்த்ர' என்றால் தலைவன். அதாவது கஜேந்திரன். 'வரத' என்றால் வரம் அளிப்பவன். ஆகவே ராகத்தின் பெயர் தனியாக வராமல் , 'தேவர் குழாத்தைக்காப்பவனே, கஜேந்திரனுக்கு வரம் அளித்தவனே' என்ற பொருளில் அமைந்துள்ளது.


'Enaanka' - என்றால் மான் குறியை உடையவன் என்று பொருள். முழு நிலவில் ஒரு மான் இருப்பது போல் தோன்றும். ஆகவே சந்திரனுக்கு 'Enaanka' என்ற பெயரும் உண்டு. ரவி என்றால் சூரியன்.

'Darpan' - என்றால் கண்ணாடி; 'kapola' - என்றால் கன்னம். ஆகவே Akalanka Darpana Kapola  - என்றால், 'களங்கமற்ற கண்ணாடி போன்ற  கன்னங்களை உடையவன்' என்று பொருள்.

Guruguha' -  என்பது தீக்ஷிதரின் முத்திரை. அது அவரது எல்லா கீர்த்தனங்களிலும் வரும். குருகுஹன் என்றால் முருகன் என்றும் பொருள். திருமால் முருகனுக்கு ஆனத்தத்தை அளிப்பவன் அல்லவா? ஆகையால் 'Guruguhananda' என்று அமைத்தார்.

The saint of the masses

• 
• 
• 

Mention ‘Avvaiyar’, and a portly grandmother, slightly bent and carrying a stick, comes to our minds. Probably, the outcome of watching K.B. Sundarambal as Avvaiyar.

‘Avvai’ refers to a wise old woman. But who was Avvaiyar? Was it one person or many? Contrary to general belief, Avvaiyar is not just one person. There have been at least three Avvaiyars at various periods of Tamil history. The earliest Avvaiyar is believed to have lived in the Sangam period and her poems are found in the Purananuru , Kurunthogai and Natrinai . The second Avvaiyar lived in the 12th Century and was a contemporary of Kambar. Many poems and the Avvai Kural , comprising 310 kurals in 31 chapters, belong to this period. The third Avvaiyar is the most widely known for her ‘Vinayagar Agaval’ ,‘Aathi Soodi’, ‘Kondrai Vendhan’, ‘Nalvazhi’ and ‘Moodhurai’.

According to legend, Vinayaka bestowed young Avvai with the looks of an old woman, as she did not want to be entangled in marriage. With her poems pregnant with common sense, she could easily impress kings and commoners. Kings valued her wisdom and wanted her to stay in their courts, but she refused to be bogged down. She was always on the move. Her moral uprightness gave her the courage to talk to kings on equal terms and correct them when they were wrong.

Athiaman Neduman Anji, the ruler of Thagadoor (Dharmapuri) was particularly fond of Avvaiyar. Once, he got a rare gooseberry that when consumed would give the eater a long life. Instead of eating it himself, he offered the fruit to Avvaiyar because he felt she would be of greater use to society. (Some attribute this to Avvaiyar’s presence across centuries.)

Once, weary with hunger and thirst, Avvaiyar stood under a jamun tree. Lord Muruga, as a shepherd, sat on its branches. Avvaiyar asked him to shake the tree and give her some fruits. He asked her whether she wanted ‘sutta pazham’ or ‘sudaatha pazham’. The wise old lady did not understand. She asked him to give her ‘sutta pazham’. There was a shower of ripe jamuns. As Avvaiyar picked them, she blew on the fruits to remove the mud. The shepherd laughed and said, “Grandma! Are the fruits so hot that you are blowing on them?” Avvaiyar was stunned. She realised she had become complacent. Here was a boy who taught her the difference between ‘sutta pazham’ and ‘sudaatha pazham’. As she looked up, she saw a smiling Muruga in all his glory.

The ease with which Avvaiyar approaches Lord Ganesha with a tempting offer, is endearing. She says, “I will give you four things (Paalum, theli thenum, paagum, paruppum), “you give me only three things” (Sangaththamizh moondrum). The same Avvaiyar pours out her gratitude in Vinaayagar Agaval using the choicest phrases in Tamil. The 72-line long poem has just two sentences. In the first 15 lines, she calls him ‘Arputham Niraintha Karpagakkalirey’ (the wondrous elephant that sanctions all prayers) after painting a verbal picture of his beautiful form. In the rest, she expresses her gratitude for guiding her with motherly love.

Many of Avvaiyar’s poems are quoted widely in everyday conversation, either fully or in parts. ‘Katrathu Kaimmannalavu, Kallaathathu Ulagalavu’, ‘Nallaar Oruvar Ularel Avar Poruttu Ellaarkkum Peyyum Mazhai’, ‘Kettaalum Menmakkal Menmakkale’… Avvaiyar’s tone is pleasant in Aathi Soodi ( 109 lines) and Kondrai Vendhan ( 91 lines), as she is addressing children. But she turns stern while warning young adults about the dangers of being extravagant — ‘Aaana muthalil athigam selavaanaal….’ . She can’t stand stupidity. Addressing the miserly as ‘Kedu ketta maanidare’ (wretched people) and ‘Paavigaal’ ( sinners), she asks them if they bury all their earnings, who will enjoy them after they are gone.

According to Avvaiyar, there are only two castes — the high and the low. Those who are generous belong to the high caste; those who do not give anything to anyone belong to the low caste. (Ittaar Periyaar, Idaathaar Izhikulathaar).

Such simple logic. If only, everyone followed it.

Akka Mahadevi: Shiva in her soul

Ads by Google

• B. RAMADEVI

• 
  B. Ramadevi
• 

TOPICS

India

Karnataka

books and literature

religious books

Place: Udutadi in Shivamogga District , Karnataka

Period: 12th Century

At 16, Mahadevi was the epitome of beauty. While other girls of her age dreamt of prospective bridegrooms, she decided to wed Shiva, more precisely, Chenna Mallikarjuna (the beautiful Lord, pure as Jasmine).

The daughter of devoted parents, she was initiated into bhakthi at the age of seven; by 16, she was almost a saint. But, when King Koushika’s eyes fell on her, she was forced to marry him. Koushika challenged Mahadevi’s stand that she only belonged to Shiva. When he pointed out that everything she had belonged to him, she discarded everything, including her clothes, and left the palace. The very next minute, long tresses covered her nakedness.

She went to Kalyan, a haven for devotees of Shiva, and joined a group called ‘Veera Saiva’. There, in the ‘Anubhava Mandapa’, a platform for open debate on various issues including philosophy and social reform, Mahadevi spoke fearlessly. Her conviction earned her the honorific title, ‘Akka’, meaning ‘elder sister’. In the company of Basavanna, Chenna Basavanna, Prabhudeva and Madivalayya, her devotion attained maturity.

It is believed that at the age of 25, she found the Kadali vana in the vicinity of the Shrishaila temple and lived the rest of her life in a cave. As she continued to meditate, Akka’s concept of Chenna Mallikarjuna changed from that of the Puranic Shiva to the formless Divine — the one who pervaded her soul. She saw the Absolute in everything. Every tree was the kalpavriksha, every bush was the Sanjeevani, every place was a teertha, every water body contained Amritha and every pebble was the chintamani gem. Her very breath became His fragrance. His form became hers. Having known Him, there was nothing else to know. She became the bee that drank the nectar of Chenna Mallikarjuna, and dissolved into it. What remained was – “ Nothing, none whatsoever”!

Akka Mahadevi’s experiences , both spiritual and domestic, poured out in the form of simple stanzas (vachanas) in Kannada. Set in colloquial language and filled with true-to-life similes, her vachanas penetrate the conscience of the reader with their depth of meaning and lyrical beauty.

They number over 300 and feature in Yoganga Trividhi, treated as a text book by advanced sadhakas.

Her life was a testimony to the power of courage and faith. She gave up her social position and domestic security for the company of Shiva. She fought to prove that every soul, irrespective of gender, has a right to explore and reach the Divine. She was a revolutionary, a social reformer, an ardent devotee and a great poet. Her similes stun the reader with their simplicity and appropriateness.

She wrote: “Like treasure hidden in the ground, like flavour in the fruit, like gold in the rock and oil in the seed, the Absolute is hidden in the heart.” “Like the peacock that dances on a hill, like the swan that splashes around a lake, like the cuckoo that sings when the mango tree bursts into bloom, like the bee that enjoys only the fragrant flower, I will enjoy only my Lord Chennamallikarjuna.” Her advice to a devotee is simple but intense –“Shoot the arrow so forcefully that while penetrating the target, even the feathers go in. Hug the body of the Lord so tightly that the bones crumble…”

(Akka Mahadevi’s vachanas have been translated into Tamil by Tamil Selvi and Madhumitha. The book is available at Thrisakthi Pathippagam, 56/21, First Avenue, Sastri Nagar, Adayar, Chennai-20)

B. Ramadevi is a teacher and writes music reviews. She regularly blogs on http://rewindwithramadevi.blogspot.in/ Contact her at ramadevi1951@gmail.com

Meera Bai: The Queen Who Danced On the Streets

• 
• 

Born in Kurkhi, Rajasthan

Period 16th Century

Parents Veer Kumari and Rana Ratan Singh of Merta

Apassing mendicant presented a statue of Krishna to little Meera. It became the object of her affection from that minute. One day, seeing a wedding procession pass, Meera asked her mother who her bridegroom would be. Her mother playfully pointed to Krishna’s statue. In time, Meera’s attachment to Krishna blossomed into passionate love.

Though she married Rana Kumbha ( also known as Bhojraj) of Mewar, she considered herself the wife of Krishna ( Jaake Sir Mor Mukut Mero Pati Soyee ). Kumbha died after a few later. Refusing to become a Sati, as was expected of every Rajput widow, Meera continued with her visits to Krishna’s temple.

Songs poured out as she remained in ecstatic trance. Tying anklets to her feet, she danced in public, in the company of sadhus ( Pag Gunguru Baand Meeraa Naacheere ). The temple at Chittorgarh where Meera Bai worshipped is a huge draw even today.

Her conduct shocked her family. The ruling Rana (her-brother-in law) sent a cup of poison to kill her and she drank it with a smile ( Vish Kaa Pyaalaa Raanaajee Bhejyaa; Peevat Meeraa Haansee Re ). But her Krishna saved her. However, when the torture became unbearable, she left Mewar for Brindavan and later for Dwaraka where she became one with the Lord, never to be separated again.

Watering her creeper of love with tears, Meera waited for it to bear the fruit of bliss. ( Ansuvan jal seenchi seenchi prem bel boyee; ab to bel phail gayee; aanand phal hoyee ).

Meera is very clear as to who she is and what she wants. She has no one except Krishna ( Mere To Giridhar Gopaal, Doosraa Na Koyee ). She has bought him with love ( Maine Govind Leeno mol ). She is most willing to be Krishna’s servant; she does not expect anything else from Him ( Chaakar Raakhoji).

Being a sufferer herself, she understands the suffering of others and pleads with her Lord to remove their sufferings. ( Hari! Tum Haro Jan Kee Peer ).

Meera broke many social norms of the time. She accepted Raidas (Ravidas), a Dalit by birth, as her guru ( Guru Miliyaa Raidasjee ). It is believed that it was Raidas who had given her that statue of Krishna, all those years ago when she was a small girl.

Choosing the language of the people, Meera wrote in Vrajbhasha, interspersed with Rajasthani.

Around 1000 padas of Meera are available now. Around 500 more are attributed to her. Sadly, no attempt was made to preserve all that she composed.

Those that have survived continue to delight listeners, whether sung in Hindustani, Carnatic or as film songs. Her poems may not be scholarly, but no scholar could have articulated raw emotions as well as Meera did.

The little girl and her Lord

Ads by Google

• B. RAMADEVI

• 
  B. Ramadevi
• 

There have been women poets even during Vedic periods (Ghosha, Lopamudra, Sulabha Maitreyi and Gargi — the most famous among them). Only a few names are known, but they have made a significant contribution to poetry.

A common feature that binds these poets is devotion. Andal from Tamil Nadu and Meerabai from Rajasthan, who lived so far away from each other in distance and time, bore uncanny resemblance — both considered Lord Krishna as their husband.

Andal proclaimed that she would rather die than marry any mortal while Meera married a king, but considered Krishna as her real husband. For Akka Mahadevi from Karnataka, Lord Shiva was her soulmate. Avvaiyar from Tamil Nadu, a devotee of Lord Ganesha, led a nomadic life spreading wisdom and never distinguishing between prince and pauper.

Andal

Period: 8th Century C E. Some historians believe Andal belonged to 3000 BCE.

Amid a cluster of divine smelling Tulsi plants in Srivilliputtur, Vishnu Chitthar (Periazhwar) found a little baby and named her Kothai. Years later, she would become Andal, the one who ruled over the Lord himself, with her love and devotion!

Very few devotees have contributed so richly to Tamil literature as Kothai Natchiar (Andal) has done. She was the only woman among the 12 great devotees of Vishnu, known as Azhwars.

Legend

Kothai grew up to become a great scholar in Tamil and a great devotee of Vishnu. She would string a garland for the Lord and wear it before sending it to the temple. Once, her father caught her in the act and refused to take the garland.

Legend has it that the Lord appeared in his dreams and demanded that He should only be adorned with garlands once worn by Kothai. Hence, she was referred to as ‘Soodikodutha Sudarkkodi’. With a firm determination to marry none except the Lord, she entered the sanctum sanctorum of Lord Ranganatha in Srirangam, dressed as a bride and never came out.

Works

Andal’s two main works are ‘Thiruppavai’ and ‘Nachiar Thirumozhi’. Thiruppavai comprises 30 ‘pasurams’ (songs) that outwardly seem like ‘wake up calls’ for the girl who is still asleep, but they are actually meant to create an ‘awakening’ in every soul. ‘Nachiar Thirumozhi’ comprises 143 stanzas arranged in 14 chapters. Each chapter, known as ‘Thirumozhi’, deals with a specific topic. Andal begins with a plea to Kama (Cupid) to unite her with the Lord. In the 6th Thirumozhi —‘Vaaranamaayiram’ — she describes in graphic detail, her dream wedding with her Lord.

If ‘Thiruppavai’ stands for total surrender to the Lord, ‘Nachiar Thirumozhi’ brings out Andal’s longing for her union with the Divine. She takes liberties to scold her Lord for being hard hearted, but she can’t bear to be away from Him.

Andal is known for her absolute felicity with words and imagery. The pasurams, ‘Thoomani Maadathu Sutrum Vilakkeriya’ and ‘ Kuthu Vilakkeriya…….’ are delightfully picturesque. ‘Aazhi Mazhaikkannaa’ and ‘Ongi Ulagalandha’ bring out Andal’s ability to pack detail into her words. ‘In Karpooram Naarumo’, we meet the love-lorn girl, madly attached to everything connected to her Beloved.

Her devotion and mastery over Tamil and are inseparably blended. To think, she was hardly 15 when she composed these two monumental works!

B. Ramadevi is a teacher and writes music reviews. She regularly blogs onhttp://rewindwithramadevi.blogspot.in/ Contact her at ramadevi1951@gmail.com

ஐவகை நிலங்களின் பெயர்க்காரணம்

ஐவகை நிலங்களுக்கு ஏன் அப்படிப்பெயர் வந்தது என்பது பற்றி ஒரு ப்ளாக்கில் படித்தேன். அதில் இருந்து எல்லாருக்கும் புரியும் படியான சில விவரங்களை மட்டும் இங்கு கொடுக்கிறேன்.

குறிஞ்சி மலர் குறிப்பிட்ட ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை தான் மலரும். அதுவே அக்காலத்தவர் வருடங்களைக்கணக்கிட ஒரு குறியீடாகவும் இருந்திருக்கிறது. எனவே குறிஞ்சி என்று பெயர் வந்திருக்கலாம். அம்மலர் மலைகளின் மேல் தான் வளரும் ஆதலால் மலையும் மலை சார்ந்த இடங்களும் குறிஞ்சி நிலம் என்று அறியப்பட்டன.

முல்லை சாதாரணமாகக் காடுகளில் தான் காணப்பட்டது. இப்போது தான் நாம் வீடுகளில் வளர்க்கிறோம். ஆகவே காடும் காடு சார்ந்த இடங்களும் முல்லை நிலம் என்று அறியப்பட்டன.

ஒடித்தால் பால் வரும் கள்ளிச்செடிகள் நிறைந்த வறண்ட நிலப்பகுதி பாலை எனப்பட்டது.

மருத மரங்கள் நிறைய நீர் வளம் உள்ள இடங்களில் தான் வளரும். நீர் வளம் நிறைந்த இடங்களில் தான் வயல்கள் இருக்கும். ஆகவே வயலும் வயல் காடு சார்ந்த இடங்களும் மருத நிலம் என்று அறியப்பட்டன.

நெய்தல் என்பது ஒரு நீர்த்தாவரம். கடலுக்கு அடியில் நிறையக்காணப்படும். ஆகவே கடலும் கடல் சார்ந்த இடமும் நெய்தல் எனப்பட்டது.

இந்த எல்லா நிலங்களுமே அங்கு வளரும் தாவரங்களை வைத்துத்தான் அறியப்பட்டன என்பது ஒரு சிறப்பு.

நாம் பள்ளிப்பருவத்தில் படித்ததை விட சற்று அதிகமான விளக்கம் இதில் இருக்கிறது என்று தோன்றியதால் பகிர்கிறேன்.

ஸ்லோகங்கள்

Wednesday, October 16, 2013

வார்த்தைகளும் வேற்றுமை உருபுகளும் -1

வார்த்தைகளும் வேற்றுமை உருபுகளும் -1


வார்த்தைகளுடன் வேற்றுமை உருபுகள் சேரும் போது அந்த வார்த்தைகள் எவ்வாறு மாறுகின்றன என்பது ஸம்ஸ்க்ருதம் கற்பவர் அறியவேண்டியவற்றில் மிகவும் முக்கியமானது. தமிழிலும் இது உண்டு. உதாரணத்துக்கு,

1.ராமன்
2.ராமனை
3.ராமனால், ராமனுடன், ராமனோடு
4.ராமனுக்கு
5.ராமனிடமிருந்து
6.ராமனுடைய
7.ராமன் மேல்
8.ஏ ராமா!

இதே போல் பிரதிப்பெயர்ச்சொற்களுக்கும் மாற்றங்கள் வருகின்றன.

நான்
என்னை
என்னால், என்னுடன், என்னோடு
எனக்கு
என்னிடமிருந்து
என்னுடைய
என் மேல்
..........

ஆனால், சம்ஸ்க்ருதத்தில் ஒரு சொல் எந்த உயிர் எழுத்தில் முடிகிறது என்பதைப் பொருத்து இந்த மாற்றங்கள் நிகழ்கின்றன. மேலும் சம்ஸ்க்ருதத்தில் ஒருமை, பன்மை மட்டும் அன்றி, இருமை என்று ஒன்று உண்டு. இது அவ்வளவாக உபயோகப்படாவிட்டாலும், சில இடங்களில் வரும். (உ-ம்) ராம லக்ஷ்மணர்கள் என்பதற்கு 'राम लक्ष्मणौ' என்று வரும் .இறைவனின் இரு பாதங்களுக்கு 'पादौ' என்று வரும். நாம் இப்போது ஒருமை, பன்மைகளை மட்டும் பார்க்கலாம்.


अकारान्त: पुल्लिन्ग: - 'राम' शब्द:

'அ' வில் முடியும் ஆண்பால் சொல்- 'ராம'

ஒருமை                             பன்மை

राम:     ராமன்                       रामा: ராமர்கள்

रामम्    ராமனை                     रामान् ராமர்களை

रामेण    ராமனால், ராமனுடன்,         रामै:  ராமர்களால், ராமர்களுடன்,

रामाय    ராமனுக்கு                   रामेभ्य:   ராமர்களுக்கு

रामात्    ராமனிடமிருந்து              रामेभ्य:   ராமர்களிடமிருந்து

रामस्य    ராமனுடைய                 रामाणाम्  ராமர்களுடைய

रामे      ராமன் மேல்                 रामेषु    ராமர்களின் மேல்

राम्      ஏ ராமா!                     रामा:    ஏ ராமர்களே!

இவற்றை மட்டும் படித்து விட்டால், நிறைய வார்த்தைகளுக்கு பொருள் புரிந்து விடும். 'அ' வில் முடியும் பெரும்பாலான ஆண்பால் சொற்கள் இதே போல் தான் மாறும்.

Monday, October 14, 2013

ஸ்லோகங்களைப்புரிந்து கொள்ள சில முக்கியமான வார்த்தைகள்

நான் முன்பே தெரிவித்துள்ளது போல, என்னுடைய ஸ்ம்ஸ்க்ருத அறிவு மிகவும் குறைவு. அதனால் தான், நான் திடீர் திடீரென்று, சில வார்த்தைகளின் உட்பொருளைப்ப்புரிந்து கொள்ளும் போது அந்த ஆனந்தத்தை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். இந்த விஷயங்கள் உங்களில் சிலருக்கோ, பலருக்கோ, ஏற்கனவே தெரிந்திருக்கலாம்.

என் அனுபவத்தில், ஸ்லோகங்களைப்புரிந்து கொள்ள ஒரளவு வார்த்தைகளும், கொஞ்சம் வேற்றுமை உருபுகள் பற்றிய அறிவும் இருந்தால் போதும். முழுமையாக அல்ல. அவற்றின் முக்கிய செய்திகளைப்புரிந்து கொள்ள.

உதாரணத்துக்கு சில வார்த்தைகள்:

1. मामव- மாமவ -என்னைக்காப்பாற்று.

माम- மாம்- என்னை

अव- அவ- காப்பாற்று.

எத்தனை பாடல்களிலும் ஸ்லோகங்களிலும் இந்த வார்த்தைகள் உபயோகப்பட்டுள்ளன!

'மாதவ மாமவ தேவா!'
'மாமவ பட்டாபி ராமா!'
'மாமவ மீனாக்ஷி'
'மாமவ ரகுவீரா..'

சில கீர்த்தனைகளில், 'அவாவா' என்று வரும். அதாவது 'அவ'+'அவ'  'காப்பாற்று'
'காப்பாற்று' என்று இரண்டு முறை சொல்லப்பட்டிருக்கும்.


2. 'मम' -மம - என்னுடைய

அந்தணர்கள் செய்யும் சடங்குகளில் இந்த வார்த்தை திரும்பத்திரும்ப வரும். சம்ஸ்க்ருதம் தெரியாமல் புரோகிதர் சொல்வதை மட்டும்  திரும்பச்சொல்பவர்கள் இந்த வார்த்தையை அடிக்கடி சொல்ல வேண்டி வரும். பித்ருக்களுக்கு செய்யும் ஸ்ரார்த்தத்திலும், தானம் கொடுக்கும் போதும், 'ந மம' 'ந மம' என்று சொல்லுங்கள்' என்று புரோகிதர் சொல்லுவார். 'ந' 'न' என்றால் இல்லை என்று பொருள். ஒரு முறைக்கு
இருமுறையாக இது என்னுடையது இல்லை. உங்களுக்குக்கொடுத்து விட்டேன்' என்று சொல்லச்சொல்லுவார்.

3. 'अस्माकम' - 'அஸ்மாகம்' -எங்களுடைய

இரண்டு மூன்று பேர் சேர்ந்து செய்யும் சடங்குகளில், இந்த வார்த்தை வரும்.

திருமணம் ஆகட்டும், ஈமச்சடங்குகள் ஆகட்டும், அவற்றில் கூறப்படும் மந்திரங்கள் எவ்வளவு பொருள் பொதிந்தவை, மனதை உருக்குபவை, எண்ணங்களையே மாற்றக்கூடிய சக்தி உள்ளவை என்பதை நினைத்தால், எப்படிப்பட்ட ஒரு பொக்கிஷத்தை நாம் தவற விட்டு விட்டோம் என்று வருத்தமாக இருக்கிறது. இப்பவும் கூட நேரம் இருக்கிறது. அவர் அவர் இருக்கும் இடத்தில் இருந்தே கொஞ்சம் கொஞ்சமாகக் கற்கலாம். என்னால் முடிந்ததை நான் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். என்னுடைய பகிர்வுகள் மேலும் கற்க ஒரு  தூண்டு கோலாகப்பயன் பட்டால் கூட எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கும்.

அயி கி3ரி-நந்தி3னி!

மிகவும் பிரபலமான மஹிஷாசுர மர்த்தினி ஸ்தோத்ரத்தின் முதல் ஸ்லோகத்துக்கே முழுமையான பொருள் பலருக்குத்தெரியாது. காதுக்கு இனிய வார்த்தைகளுடன், மயக்கும் இசையுடன், நம்மை அடிமைப்படுத்தி வைத்துள்ள ஸ்தோத்திரங்களில் அதற்கு ஒரு முக்கிய இடம் உண்டு. அதன் பொருளை அறிந்து கொள்ளலாமா?


अयि गिरिनन्दिनि नन्दितमेदिनि विश्वविनोदिनि नन्दिनुते
गिरिवरविन्ध्यशिरोऽधिनिवासिनि विष्णुविलासिनि जिष्णुनुते ।
भगवति हे शितिकण्ठकुटुम्बिनि भूरिकुटुम्बिनि भूरिकृते
जय जय हे महिषासुरमर्दिनि रम्यकपर्दिनि शैलसुते ॥ १ ॥

Ayi Giri-Nandini Nandita-Medini Vishva-Vinodini Nandi-Nute
Giri-Vara-Vindhya-Shiro-[A]dhi-Nivaasini Vissnnu-Vilaasini Jissnnu-Nute |
Bhagavati He Shiti-Kannttha-Kuttumbini Bhuri-Kuttumbini Bhuri-Krte
Jaya Jaya He Mahissaasura-Mardini Ramya-Kapardini Shaila-Sute || 1 ||

அயி கி3ரி-நந்தி3னி நந்தி3த-மேதி3னி விஸ்வ-வினோதி3னி நந்தி3- நுதே
கி3ரி-வர-விந்த்4ய-ஷிரோ-(அ)தி4 நிவாசினி விஷ்ணு-விலாசினி ஜிஷ்ணு நுதே|
ப4க3வதி ஹே ஷிதிகண்ட2-குடு2ம்பி3னி பூ4ரி-குடு2ம்பி3னி  பூ4ரிக்ருதே
ஜெய ஜெய ஹே மஹிஷாசுர-மர்த்தினி ரம்ய-கபர்த்தி3னி ஷைலசுதே||


Meaning:

Salutations to the daughter of the mountain, who fills the world with joy, for whom, the whole world is a divine play and who is praised by Nandi,

Who dwells on the summit of the Vindhyas, which is the best of the mountains, who gives joy to Lord Vishnu as His sister and who is praised by Indra,

O Goddess, who is the consort of Neela kanta Shiva, who has abundance of relations in the world, (being the Cosmic mother), and who created such abundance,
Victory to you, the destroyer of the Demon Mahishasura, to you, who has beauticul locks of hair and who is the daughter of the mountain.


அயி- ஏ! விளிக்கும் சொல். கிரி-மலை. நந்தினி- மகள். நந்தித- மகிழ்விக்கின்ற மேதினி- உலகை ( மேதினி என்ற சொல் இதே பொருளில் தமிழிலும் உபயோகப்பட்டுள்ளது. " மேதினியில் இட்டார் பெரியார் இடாதார் இழிகுலத்தார்"- ஔவையார்) விஸ்வ- உலகை. வினோதினி-விளையாட்டாக நினைப்பவளே. நந்தி நுதே- நந்தியால் புகழப்படுபவள்.

கிரி வர- மலைகளில் சிறந்ததாகிய ( வர- என்றால் மிகச்சிறந்தது என்று பொருள். ஆகையால் தான் நாம் நம் பெண்குழந்தைகளுக்கு வரன் பார்க்கிறோம். வெறும் பையன்களைப்பார்ப்பதில்லை) விந்திய-விந்திய மலையின். சிரோ -தலைக்கு ( சிகரத்துக்கு) அதி- மேல் நிவாசினி -வசிப்பவள். விஷ்ணு விலாசினி- ஒரு சகோதரியாக விஷ்ணுவை மகிழ்விப்பவள். ஜிஷ்ணு- இந்திரனால் .நுதே-புகழப்படுபவள்.

பகவதி! - தெய்வத்தாயே! ஹே!- ஏ! ஷிதிகண்ட2 -நீல நிறக்கழுத்து உடைய ( சிவனின்). குடு2ம்பி3னி-குடும்பத்தைச்சேர்ந்தவளே. பூ4ரி- ஏராளமானவர்கள் நிறைந்த.  குடு2ம்பி3னி-குடும்பத்தைச்சேர்ந்தவளே ( உலக மாதா அல்லவா) பூ4ரி- ஏராளமானவற்றைப் படைத்தவளே!  ( பூ4ரி போ4ஜனம்- என்றால் நிறைய பக்ஷணங்களோடு நிறைய பேருக்குப்பரிமாறி அவர்களைத்திருப்திப்படுத்துவது என்று பொருள். )
ஜெய ஜெய - வெற்றி உண்டாகட்டும்! ஹே- ஏ!  மஹிஷாசுர- எருமைவடிவில் வந்த அரக்கனை மர்த்தினி-அழித்தவளே!  ரம்ய- அழகிய கபர்த்தி3னி- பின்னலிட்ட சடையுடைய ஷைல - மலையின் சுதே - மகளே!||

ஏ! மலையின் மகளே!  உலகை மகிழ்விக்கின்றவளே! உலகை விளையாட்டாக நினைப்பவளே!  நந்தியால் புகழப்படுபவளே!

மலைகளில் சிறந்ததாகிய விந்திய மலையின்சிகரத்தின் மேல் வசிப்பவளே!. சகோதரியாக விஷ்ணுவை மகிழ்விப்பவளே! இந்திரனால் புகழப்படுபவளே!

தெய்வத்தாயே! நீல நிறக்கழுத்து உடைய சிவனின் குடும்பத்தைச்சேர்ந்தவளே! ஏராளமானவர்கள் நிறைந்த குடும்பத்தைச்சேர்ந்தவளே! ஏராளமானவற்றைப் படைத்தவளே!

எருமைவடிவில் வந்த அரக்கனை அழித்தவளே! அழகிய  பின்னலிட்ட சடையையுடையவளே!  மலையின் மகளே!

உனக்கு வெற்றி உண்டாகட்டும்!

Monday, October 7, 2013

மன்னிப்பு கேட்க ஒரு ஸ்லோகம்

करचरण कृतं वाक्कायजं कर्मजं वा ।

श्रवणनयनजं वा मानसं वापराधं ।

विहितमविहितं वा सर्वमेतत्क्षमस्व ।

जय जय करुणाब्धे श्रीमहादेव शम्भो ॥

Kara-Caranna Krtam Vaak-Kaaya-Jam Karma-Jam Vaa |

Shravana-Nayana-Jam Vaa Maanasam Va-Aparaadham |

Vihitam-Avihitam Vaa Sarvam-Etat-Kshamasva |

Jaya Jaya Karunna-Abdhe Shrii-Mahaadeva Shambho ||

கர சரண க்ருதம் வாக்காயஜம் கர்மஜம் வா|

ஸ்ரவண நயனஜம் வா, மானஸம் வா அபராத(4)ம்|

விஹிதம் அவிஹிதம் வா, ஸர்வம் ஏதத் க்ஷமஸ்வ|

ஜய ஜய கருணாப்(3)தே(4) ஸ்ரீ மஹாதே(3)வ ஷம்போ(4)||

ஸ்ரீ மஹாதேவ சம்புவிடம் நாம் செய்த தவறுகளுக்கு மன்னிப்புக்கோரும் விதமாக அமைந்துள்ள இந்த ஸ்லோகம் படிக்கப்படிக்க நம்மை வியப்பில் ஆழ்த்துகிறது. எப்படியெல்லாம் தவறுகள் இழைக்கக்கூடும் என்பதை ஒன்று விடாமல் குறிப்பிட்டுள்ளது.

கர-கைகள்

சரண - கால்கள்/ பாதங்கள்

க்ருதம் -செய்தவை

வாக் - சொற்கள் ( அதனால் தான் கலைமகளுக்கு வாகீஸ்வரி என்ற பெயர். திரு நாவுக்கரசரின் பெயர் கூட வாகீசர் என்பது தான்- நாவுக்கரசர் என்பது வாகீசர் என்ற சொல்லின் தமிழாக்கம் தான்)

காயஜம் - உடலின் மூலமாகப்பிறந்தவை

கர்மஜம் - செய்கைகளின் மூலமாக செய்யப்பட்டவை

வா- அல்லது

ஸ்ரவண - காதுகளால் கேட்டதால் ஏற்பட்டவை

நயனஜம் - கண்களால் பார்த்ததால் உண்டானவை

வா -அல்லது

மானஸம் -மனத்தில் உதித்தவை

அபராத(4)ம் -  குற்றம்

விஹிதம்  - செய்யப்பட்டவை

அவிஹிதம்  - செய்யப்படாதவை

ஏதத் -இவை

ஸர்வம் - அனைத்தையும்

க்ஷமஸ்வ- மன்னித்தருள்வாய்

ஜய ஜய - வெற்றி உண்டாகட்டும்

கருணாப்(3)தே(4) - கருணைக்கடலே! ( 'அப்தி' என்றால் கடல். கருணாப்தி- கருணைக்கடல்.

கருணாப்(3)தே(4) என்பது விளிவேற்றுமை. இறைவனைக் கூவி அழைத்து இப்படி மன்னிப்பு கேட்பதாக

அமைக்கப்பட்டுள்ளது)

ஸ்ரீ மஹாதே(3)வ ஷம்போ(4)- ஸ்ரீ மஹாதேவ சம்புவே!||

கருணைக்கடலான மஹாதேவ சம்புவே! என்னுடைய குற்றங்கள் கைகளினால் செய்யப்பட்டவையோ,

கால்களினால் செய்யப்பட்டவையோ, சொற்களாலோ, உடலின் மூலமாகவோ, செய்கைகளின்

மூலமாகவோ செய்யப்பட்டவையோ, அல்லது காதுகளால் கேட்டதாலோ,  கண்களால் பார்த்ததாலோ

அல்லது மனத்தில் நினைத்ததாலோ செய்யப்பட்டவையோ, செய்யப்பட்டவையோ அல்லது செய்யப்படாதவையோ, எப்படி இருந்தாலும், இவை அனைத்தையும் மன்னித்தருள்வாய்! உனக்கு வெற்றி உண்டாகட்டும்!

'All comprehensive' என்று ஆங்கிலத்தில் சொல்வார்களே, அது போல், எதையும் விட்டு விடாமல், செய்த குற்றத்துக்கு மட்டும் அல்லாது செய்யாத குற்றத்துக்குக்கூட மன்னிப்பு கேட்கும் இந்த ஸ்லோகம் எனக்கு மிகவும் பிடித்த ஒன்று!

Meaning:

1: Whatever Sins have been Committed by Actions Performed by my Hands and Feet, Produced by my Speech and Body, Or my Works,

2: Produced by my Ears and Eyes, Or Sins Committed by my Mind (i.e. Thoughts),

3: While Performing Actions which are Prescribed (i.e. duties prescribed by tradition or allotted duties in one's station of life), As Well as All other Actions which are Not explicitly Prescribed (i.e. actions done by self-judgement, by mere habit, without much thinking, unknowingly etc); Please Forgive Them All,

4: Victory, Victory to You, O Sri Mahadeva Shambho, I Surrender to You, You are an Ocean of Compassion.

Tuesday, October 1, 2013

'கராரவிந்தேன பதாரவிந்தம்'

करारविन्देन पदारविन्दं
मुखारविन्दे विनिवेशयन्तम् ।
वटस्य पत्रस्य पुटे शयानं
बालं मुकुन्दं मनसा स्मारामि ॥१॥


அரவிந்தம்- தாமரை.

करारविन्देन - கையாகிய தாமரையால்
पदारविन्दं- பாதமாகிய தாமரையை
मुखारविन्दे- வாயாகிய தாமரையில்
विनिवेशयन्तम्- வைத்துக்கொண்டிருப்பவனை ।
वटस्य पत्रस्य पुटे शयानं-ஆல் இலையின் மேல் சயனித்திருப்பவனை
बालं मुकुन्दं  - குழந்தை முகுந்தனை
मनसा स्मारामि- மனதால் ஸ்மரிக்கிறேன். Kara-Aravindena

( இந்த ஸ்லோகத்திலும் இரண்டாம் வேற்றுமை உருபான 'ஐ' உபயோகிக்கப்பட்டுள்ளது)

உலகமெல்லாம் பிரளயத்தில் அழிந்த பின்னர் ஒரு சிறு குழந்தையாய், குஞ்சுக்கையால், குஞ்சுக்காலைப்பிடித்து, குஞ்சு வாயில் வைத்தவாறே ஆல் இலை மேல் படுத்துக்கொண்டு இருக்கும் குழந்தை முகுந்தனை வழிபடுவதாக அமைந்துள்ளது இந்த ஸ்லோகம்.

'பால முகுந்தாஷ்டகம்' என்ற எட்டு ஸ்லோகங்களில் முதலாவதாகிய இந்த ஸ்லோகம் மிகவும் ப்ரபலம்.

இறைவனின் கைகளையும், கால்களையும், கண்களையும் தாமரையாக பாவிப்பது எல்லா காலங்களிலும் எல்லா மொழிகளிலும் இருந்திருக்கிறது.

துளஸிதாஸரின் 'श्री राम चन्द्र क्रुपालु' என்ற அழகான பாடலிலும் இதே போன்ற வர்ணனை வருகிறது.

'नव कंज लोचन  कंज मुख कर  कंज पद कंजारुणम |'  என்ற வரிகளில் ஸ்ரீ ராமனின் அழகு வர்ணிக்கப்பட்டிருக்கிறது.

कंज என்றால் தாமரை.

नव- புதிய कंज- தாமரை लोचन-கண்கள்
कंज தாமரை मुख- முகம்
कर- கைகள்  कंज தாமரை
पद- பாதங்கள் कंजारुणम- சிவந்த தாமரை

( அருணம் என்றால் சிவப்பு. சூரியனின் தேரோட்டிக்கு அருணன் என்று பெயர். ஏனென்றால் சூரியன் வருவதற்கு முன்பே வானம் சிவந்து விடும். தேரோட்டி தேருக்கு முன்னால் தானே அமர்ந்திருப்பான்.)


புதிய தாமரை போன்ற கண்களும், தாமரை போன்ற முகமும், தாமரை போன்ற கைகளும், சிவந்த தாமரை போன்ற பாதங்களும் பெற்று விளங்குபவன் ஸ்ரீராமன் என்று துளஸி தாஸர் உருகுகிறார். தொடர்ந்து வரும் வரிகளில் உள்ள வர்ணனை இன்னும் கூட அழகு.